W tym roku przypada 96. rocznica kanonizacji św. Teresy od Dzieciątka Jezusa, francuskiej karmelitanki i doktor Kościoła powszechnego. Uroczystość kanonizacji miała miejsce 17 maja 1925 roku w Rzymie i była niewątpliwie wielkim wydarzeniem dla całego Karmelu i nie tylko.
Życie chrześcijańskie to doświadczenie ciągłego umierania, które prowadzi do zmartwychwstania. Doskonałą nauczycielką wielkanocnej radości i paschalnej nadziei jest dla nas św. Teresa od Dzieciątka Jezus, która nosiła nieustannie w swoim sercu wiarę w życie wieczne.
2 stycznia 1873 roku w Alencon urodziła się Maria Franciszka Teresa Martin, czyli św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza. Odkryła i pokazała całemu światu małą drogę do nieba, drogę ufności i całkowitego zawierzenia siebie łasce Bożej.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus jako karmelitanka bosa nie mogła podejmować działalności misyjnej w powszechnym rozumieniu słowa. Może być jednak wzorem dla tych, którzy idą za Chrystusem w życiu czynnym. 14 grudnia będziemy wspominać 93. rocznicę ogłoszenia św. Teresy od Dzieciątka Jezus Patronką Misji i misjonarzy (1927).
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus może pomóc nam przygotować się na spotkanie z Dzieciątkiem Jezus oraz zachować czujność serca, by być gotowym na spotkanie z Jezusem. Wystarczy każdego dnia adwentu zajrzeć w odpowiednie serduszko lub kółko, a odsłoni się przez Tobą adwentowa, mała i bardzo prosta droga do Jezusa. Podczas wędrówki będzie Ci towarzyszyć siostra i przyjaciółka małych dusz – święta Teresa z Lisieux.
Śmierć Zelii Martin głęboko dotknęła całą rodzinę. Szczególnie bolesna stała się dla Ludwika, który stracił swoją ukochaną żonę i przyjaciółkę. Ludwik Martin został samotnym wdowcem z pięcioma córkami. Rodzina Guerin zaproponowała, by Ludwik przeprowadził się z dziećmi do Lisieux. Chcieli pomóc szwagrowi w opiece i wychowaniu córek.
Święta Teresa w swojej drodze codziennego kroczenia nie zatrzymała się sztywno na duchowości Karmelu, lecz wzbogaciła ją o drogę zawierzenia, całkowitego zdania się i skoncentrowania na Bogu, stawiając za przykład dziecko.
Małość Teresy bierze swój początek z jej wielkiej zażyłości, miłości i więzi z Maryją. Mała droga, droga miłości, pokory, prostoty jest właściwie drogą, którą przeszła Maryja. Teresa odkrywa tę prawdę bardzo wcześnie. Jednak niewiele o tym mówi, jest to niejako jej sekret, ale ona żyje jak Maryja – miłością, prostotą i pokorą.
Współpraca z Duchem Świętym prowadzi Teresę do odkrycia małej drogi. Będąc w Karmelu i poszukując swojej drogi ku świętości szukała natchnienia w Piśmie świętym. Z niego czerpała moc i siłę, tu szukała światła.
Wielki wpływ na nawiązanie przyjaźni z Jezusem Chrystusem, na kształtowanie jej przez św. Teresę ma niewątpliwie środowisko rodzinne. Rodziców Teresy ożywia głęboka wiara. Teresa doskonale przypomina sobie szczęśliwe dni swego dzieciństwa. Zaraz po przebudzeniu odmawia z Pauliną modlitwy, bardzo często w ciągu dnia oddaje swe serce Panu Bogu, posługując się formułą, której się nauczyła od Matki.