“Opatrznościowy Pasterz” to propozycja majowych rozważań, z której mogą skorzystać zarówno księża jak i osoby świeckie. Teksty te pomagają lepiej poznać maryjną drogę Prymasa Wyszyńskiego – są świetną lekturą na maj.
Czytanki majowe „Opatrznościowy Pasterz. Drogi życia Kardynała Stefana Wyszyńskiego” to zbiór rozważań podzielonych na 31 rozdziałów, tak, aby w tym maryjnym miesiącu sięgnąć po 1 fragment dziennie. Teksty przygotował dominikanin, o. Stanisław Przepierski.
– Dziękuję Bogu za wielką łaskę, że dane mi było wielokrotnie spotkać i słuchać Księdza Prymasa. Najpierw w katedrze gnieźnieńskiej, dokąd często pielgrzymowałem z rodzicami i dziadkami. Nigdy nie zapomnę dostojeństwa i wielkiej mądrości mego Pasterza – napisał dominikanin w słowie wstępu.
Pobierz książkę w formacie PDF »
Publikacja została wydana dzięki współpracy Komisji Maryjnej Episkopatu, Instytutu Prymasowskiego i Instytutu Maryjnego Jasnej Góry, a wydana w paulińskim wydawnictwie „Paulinianum”. Przygotowana już w roku 2019 miała być majowym przygotowaniem do beatyfikacji Prymasa Tysiąclecia. Ojciec Mariusz Tabulski OSPPE, członek Komisji Maryjnej KEP i dyrektor Jasnogórskiego Instytutu Maryjnego zaznacza, że nikt nie przypuszczał, iż przygotowania do tego wydarzenia będą miały miejsce w tak dramatycznych okolicznościach, jak czas ogólnoświatowej pandemii.
Do skorzystania z tej propozycji zachęca we wstępie do książki abp Wacław Depo metropolita częstochowski Przewodniczący Komisji Maryjnej KEP.
– Jestem przekonany, że kard. Wyszyński wiernie realizował drogę cnót maryjnych prowadząc Kościół w Polsce – pisze abp Depo. – Maryja jest przykładem bezwzględnego zaufania do planów Opatrzności Bożej. Za wzorem Maryi i za Jej wstawiennictwem Sługa Boży Kardynał Stefan Wyszyński prowadził Kościół w Polsce tą opatrznościową drogą – wyjaśnia.
Czytanki w formie książkowej można zamówić przez Wydawnictwo „Paulinianum”. Można je również pobrać na stronie Jasnogórskiego Instytutu Maryjnego.
źródło: Stacja7.pl
Archiwum nagrań kard. Stefana Wyszyńskiego
Kliknij tutaj, aby przejść do obszernego zbioru nagrań Polskiego Radia »
Sługa Boży Kardynał Stefan Wyszyński
Dzieciństwo i młodość
Drugie dziecko Stanisława (organisty miejscowego kościoła) i Julianny (z d. Karp) Wyszyńskich, urodzony 3 sierpnia 1901 r. w Zuzeli nad Bugiem – miejscowości położonej na pograniczu Podlasia i Mazowsza. W 1910 rodzina przeniosła się do Andrzejewa, gdzie umarła matka. W latach 1912-1915 uczeń Gimnazjum Górskiego w Warszawie. Z powodu wojny, w latach 1914-1917 uczęszczał do gimnazjum męskiego im. Piotra Skargi w Łomży. W latach 1917-1920 uczeń Liceum włocławskiego im. Piusa X (Niższe Seminarium Duchowne). W latach 1920-1924 kleryk Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku.
Kapłaństwo
Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1924, w dniu swoich 23. urodzin, z rąk biskupa Wojciecha Stanisława Owczarka we włocławskiej bazylice katedralnej. W latach 1925-1929 student Wydziału Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który ukończył doktoratem na temat “Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły”. W 1931 roku był wikariuszem w Parafii Świętej Rodziny w Przedczu. Od 1932 pełnił obowiązki redaktora naczelnego miesięcznika włocławskiego “Ateneum Kapłańskie”, kierując jednocześnie sodalicją mariańską, prowadził chrześcijański uniwersytet robotniczy i działalność społeczno-oświatową w chrześcijańskich związkach zawodowych. Po wybuchu II wojny światowej z polecenia bpa Michała Kozala ukrywał się przed gestapo. W okresie powstania warszawskiego kapelan Grupy AK Kampinos (działającej m.in. w Laskach), oraz szpitala powstańczego działający pod pseudonimem Radwan III.
Biskupstwo
Po zakończeniu wojny wrócił do Włocławka, gdzie reorganizował seminarium duchowne i pełnił obowiązki rektora. W 1946 mianowany biskupem lubelskim, święcenia biskupie otrzymał z rąk kardynała Augusta Hlonda, prymasa Polski.
Arcybiskupstwo
Po śmierci prymasa Augusta Hlonda w 1948, gdy najpoważniejszy kandydat na jego następcę biskup łomżyński Stanisław Kostka Łukomski zginął w spowodowanym przez UBP wypadku samochodowym – Wyszyński niespodziewanie został mianowany arcybiskupem metropolitą warszawsko-gnieźnieńskim, prymasem Polski. 12 stycznia 1953 na konsystorzu w Rzymie nominowany kardynałem – członkiem kolegium kardynalskiego przez papieża Piusa XII.
Porozumienie z władzami komunistycznymi
14 kwietnia 1950 podpisał porozumienie z władzami komunistycznymi w imieniu Episkopatu Polski Pragnąc ratować Kościół w Polsce – idąc na ustępstwa – podpisał ugodowe porozumienie pomiędzy Episkopatem a komunistycznym rządem, który jednak złamał jego posatnowienia.
Represje
We wczesnych latach pięćdziesiątych, w okresie napięć między państwem a Kościołem polityka władz PRL, zależnych od ZSRR, zmierzała do złamania opozycji i wszelkich niezależnych instytucji, z których jedyną pozostał Kościół katolicki na czele z prymasem. Sprawą zajęło się Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, powstałe na bazie RBP przy PKWN aresztując go 25 września 1953 w ramach represji komunistów wobec Kościoła katolickiego. Więziony z siostrą zakonną Marią Leonią Graczyk i ks. Stanisławem Skorodeckim.
Miejsca odosobnienia
- Rywałd (25 września 1953 – 12 października 1953)
- Stoczek Warmiński (12 października 1953 – 6 października 1954)
- Prudnik (6 października 1954 – 27 października 1955)
- Komańcza (27 października 1955 – 26 października 1956 zwolniony, tutaj 16 maja 1956 napisał tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego
Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego
26 sierpnia 1956 pielgrzymom (ok. 1 mln) zebranym na Jasnej Górze odczytał je bp Michał Klepacz, pełniący obowiązki przewodniczącego Episkopatu Polski.
Normalizacja stosunków z władzami komunistycznymi
W latach 1957-1966 przeprowadził obchody Tysiąclecia Chrztu Polski. W 1965 był jednym z inicjatorów wystosowania orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich. W czasie polskiego sierpnia 1980, w trosce o pokój i dobro narodu, ustawicznie wzywał do rozwagi i odpowiedzialności. W latach 1980-1981 Wyszyński pośredniczył w rozmowach między władzami PRL a Solidarnością.
Choroba i śmierć
W połowie marca 1981 ujawniła się w jego organizmie choroba nowotworowa. 16 maja 1981 prymas przyjął sakrament namaszczenia chorych. 22 maja 1981 wystąpił publicznie ostatni raz, otwierając obrady Rady Głównej Episkopatu Polski. Zmarł sześć dni później, w czwartek 28 maja, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.
źródło: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
prof. Andrzej Nowak z cyklu “Filary polskości”
KARDYNAŁ STEFAN WYSZYŃSKI I JAN PAWEŁ II
prof. dr hab. Waldemar Rozynkowski; dr Michał Białkowski
WIĘZIENNA DROGA PRYMASA TYSIĄCLECIA
prof. dr hab. Waldemar Rozynkowski; dr Michał Białkowski
W OCZEKIWANIU NA BEATYFIKACJĘ
cykl dokumentalny TV Trwam
WYSZYŃSKI – HISTORIA