W czerwcu 1918 roku w Watykanie rozpoczął się proces informacyjny związany z kandydaturą księdza Adolfa Piotra Szelążka na biskupa pomocniczego w Płocku. Aktywność, zaangażowanie w sprawy Kościoła katolickiego w Polsce, świadectwo wiary i pobożność księdza Szelążka zwróciły uwagę Stolicy Apostolskiej. W dniu 29 lipca 1918 roku papież Benedykt XV wydał bullę mianując Adolfa Piotra Szelążka biskupem tytularnym Barki i sufraganem płockim.

Obrzęd konsekracji biskupiej odbył się w katedrze płockiej 24 listopada 1918 roku w czasie Mszy świętej pontyfikalnej odprawionej o godz. 10.00. W obecności duchowieństwa i licznie zebranych wiernych sakry biskupiej udzielił księdzu Szelążkowi ordynariusz płocki Antoni Nowowiejski.

W dniu konsekracji biskup Adolf Piotr Szelążek wystosował specjalny list do papieża Benedykta XV z podziękowaniem za sakrę biskupią, który został przekazany za pośrednictwem Achillesa Rattiego i Sekretariat Stanu do Rzymu. List do dziś zachował się w zbiorach Archiwum Watykańskiego.

Diecezja płocka nie mogła się cieszyć zbyt często obecnością biskupa pomocniczego. Większość czasu w latach 1919 – 1924 biskup Szelążek spędzał w Warszawie ze względu na działalność ministerialną i urzędniczą. Był bardzo zaangażowany w prace nad przygotowaniem konkordatu. Pozostawał jednak w kontakcie listownym ze swoim ordynariuszem biskupem Nowowiejskim oraz spotykał się z  nim na zjazdach oraz konferencjach episkopatu. Sługa Boży Adolf Piotr Szelążek pomimo licznych obowiązków przez cały czas służył wielu ludziom swoją posługą kapłańską i biskupią.

Źródło:  L. Zygner – “Droga Adolfa Piotra Szelążka do biskupstwa łuckiego.”